
Ο John Cammeron Mithcel που τη σκηνοθετεί, μπορεί να μην είχε στα χέρια του και το τέλειο casting που θα μπορούσε να υπάρξει, έδωσε όμως μέσα απο μεμονωμένες σκηνές ένα διαφορετικό στίγμα, ειδικά με τη ζωγραφιστή Νέα Υόρκη..
Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη δηλώνει με πολύ υψηλό ποσοστό ρεαλισμού το πώς έχει διαμορφωθεί η gay κουλτούρα και η συναρμολόγηση των gay σχέσεων σε μια μεγαλούπολη.
Κάπου θα βρούμε τον εαυτό μας.. κάπου ίσως θυμηθούμε την ταινία μετά απο χρόνια.
Η μουσική του Scott Matthew πραγματικά αντανακλά αυτό που έχει κρυμένο στην καρδιά του καθένας απο μας.. και δεν χρειάζεται να σας ομολογήσω ότι όποτε την ακούω με συγκινεί. Σας αφιερώνω το τραγούδι με το οποίο κλείνει και η ταινία..

In the End
We all bear the scars
yes we all feign a laugh
we all cry in the dark
get cut off before we start
And as your first act begins
you realise they're all waiting
for a fall, for a flaw, for the end..
There's a past stained with tears
could you talk to quiet my fears
could you pull me aside
just to acknowledge that i've tried
And as your last breath begins
contently take it in
cause we all get it in the end..
And as your last breath begins
you find your demon's your best friend
and we all get it in the end
3 σχόλια:
Πολύ όμορφο αφιερωματάκι. Πριν 3-4 ποστς είχα κάνει κι εγώ αφιέρωμα στην ταινία αυτή!
Τα αφιερώματα τα αξίζει.. λίγο το σενάριο να φτιάχναμε και το casting.. αλλά εντάξει. Μην τα θέλουμε και όλα.. Τσόντα πάντως δεν είναι όπως θεωρούν κάποιοι..
iperoxi tainia, ti brika kata lathos kai eniosa poli tuxeros!!! tnx gia to tragoudaki:D
Δημοσίευση σχολίου