Το συγκεκριμένο post αφορά ένα ξεχωριστό πρόσωπο στη ζωή μας. Ένα πρόσωπο που φέρει ευθύνη για την ύπαρξη και την ανατροφή μας. Ο πατέρας. Κάποιοι τον αμφισβητούν, άλλοι τον αντιπαθούν. Τί αισθανόμαστε για αυτό το πρόσωπο? Ποιά θέση αρμόζει στην καρδιά μας? Είναι μια αξία? Ένα ιδανικό?
Η ψυχολογία έρχεται εδώ να λάβει θέση. Σε μια συνάντηση forum που είχα παρευρεθεί, ήρθε και μια φοιτήτρια απο το τμήμα Ψυχολογίας, κυκλοφορούσε με ένα ερωτηματολόγιο και μας ρωτούσε σχετικά με το πρότυπο αυτό. Προφανώς ήθελε να εξετάσει κατά πόσον μας επηρέασε σε αυτή την "επιλογή".
Με προβλημάτισε απο μια άποψη, γνωρίζοντας οτι δεν είναι λίγοι οι παράγοντες που μπορούν να καθορίσουν αυτή τη στάση. Το πατρικό πρότυπο ευθύνεται σε ένα βαθμό για την πορεία που θα χαράξουμε στη ζωή μας, τα σχέδιά μας και τη συμπεριφορά μας.
Ο ιδανικός σύντροφος
Μήπως αναζητούμε -υποσυνείδητα- στον σύντροφό μας εκείνο που δεν μπόρεσε να μας δώσει ο πατέρας μας? Αγάπη, αφοσίωση, στοργή. Μήπως προσπαθούμε να εξωτερικεύσουμε την ανάγκη απόδοσης αγάπης προς ένα αρσενικό πρόσωπο που απουσίαζε από τη ζωή μας?
Αυτό που μπορεί να μας δώσει ένας σύντροφος μήπως υπερκαλύπτει συναισθηματικές και άλλες ατομικές ανάγκες? Μήπως αντιστρέφεται με αυτό τον τρόπο σταδιακά η στάση προς τον πατέρα μας? Ένας 40άρης που δεν γνώρισε ποτέ γιο, ένας νεαρός που έχασε τον πατέρα του.. πού θα επενδύσει λοιπόν εκείνος αλλά και ο καθένας τη συναισθηματική του δύναμη?
Η έντονη επιθυμία απόκτησης ενός γιου μήπως -υποσυνείδητα- καλλιεργεί μια πτυχή αυτής της στάσης? Μας προβληματίζει αλλά αξίζει να το σκεφτούμε για λίγο. Τί είναι εκείνο που ψάχνουμε να βρούμε στο σύντροφό μας? Απο πού πηγάζει αυτή η επιθυμία? Ποιό είναι το πρότυπό μας?
Περιμένω τις απόψεις σας επί του θέματος.
27 σχόλια:
Καλημέρα!!!!
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτά που ψάχνουμε να βρούμε στο σύντροφό μας, άσχετα αν θα τα βρούμε η όχι, έχουν άμεση σχέση με τη σχέση μας με τον πατέρα και γενικότερα με την οικογένεια. Βλέπω και μόνος μου κάποια στοιχεία στις σχέσεις μου (όχι μόνο τις ερωτικές) που συμπληρώνουν κάποια κενά, τα οποία δεν καλύφθησαν ποτέ απο την οικογένεια. Επίσης να πω ότι παίζει και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον το ρόλο του.
Μα τι συζήτηση αρχίσαμε πρωί πρωί!!!
Μάκια!!!
Ρε παιδιά, τι λέμε τώρα;
Είμαστε γκέι επειδή είμαστε γκέι.
Αλοίμονο αν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανδρών και γυναικών έγιναν γκέι επειδή δεν είχαν καλή σχέση με την μητέρα ή τον πατέρα τους.
Αναφέρεσαι σε Φροϋδικά συμπλέγματα που κατά καιρούς όμως έχουν αμφισβητηθεί...
Δε με επηρεάζουν τα οικογενειακά βιώματα στην επιλογή συντρόφου, μόνο στα επαγγελματικά μου είχα σαφείς επιρροές. Αυτό όμως που σίγουρα αποζητώ στο έτερον ήμισυ είναι η σταθερότητα, την ίδια σταθερότητα δηλαδή που μου παρείχαν και οι γονείς μου όλα αυτά τα χρόνια.
παραμυθη ειναι η φαση με τα προτυπα ,τιποτα δεν ησχυει απο ολα αυτα ,ειναι κατασκευασμενα ,... ψαχνεις να βρεις συντροφο 1) γιατι εχεις καβλες , και2) γιατι θες να επικοινωνησεις ,με ανθρωπους, που εχεις παρομοια βιωματα. αν ψαχνεις να βρεις πατερα ή μανα στο συντροφο αστα , εισαι για τρελαδικο (δεν αναφερομαι σε σενα, γενικοτερο σχολιο)
@ Ηφαιστίωνα θα συμφωνήσω. Οι επιρροές φυσικά και αφορούν κοινωνικούς ή οικογενειακούς παράγοντες.
@ G δεν είναι τυχαίο όμως που μεγάλο ποσοστό ομοφυλόφιλων δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα τους.
@ Hourglass δεν είναι θεωρία του Freud αλλά μια γενικότερη διαπίστωση.
@ Οικολόγε ο σύντροφος δεν είναι για "ξεκαύλωμα". Εδώ εξετάζουμε κατά πόσον η στάση προς τον πατέρα επηρεάζει ή όχι τις επιλογές μας.
Συμφωνώ σε κάθε λέξη για να μη σου πώ σε κάθε κόμμα. Η άποψη αυτή με είχε προβληματίσει κι εμένα στο παρελθόν δεδομένης της άσχημης-ανύπαρκτης σχέσης που είχα με τον father. Εγώ προσωπικά, μετά απο πολύ ψάξιμο, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ψάχνω το εξιδανικευμένο πρότυπο του μπαμπά μου. Βέβαια, αυτό δεν ιχύει για όλους τους γκέϊ. Υπάρχουν και άνθρωποι που είχαν πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα τους και ο gay προσανατολισμός τους ήταν καθαρά θέμα επιλογής.
Αχ βρε Αv. μου θέλει ανάλυση το θέμα! Αυτή τη στιγμή ακούω Πετρέλη και πίνω φραπεδιά, δεν είμαι σε θέση να προβληματιστω! Οπότε θα το συζητήσουμε απο κοντά!
@ Fallen Angel δεν περίμενα να αφορούσε κανέναν αυτό το ποστ αλλά χαίρομαι που είχες περάσει και εσύ απο αυτή τη φάση.
@ Μπέμπη όλο αναλύσεις είμαστε.. ειδικά στο Scape. :P
Μήπως ισχύει το αντίθετο, μήπως η φύση του ανθρώπου είναι αυτή που είτε έχει περισσότερη ανάγκη είτε από την πατρική είτε από την μητρική στοργή και αγάπη; Μήπως ο πατέρας καταλαβαίνει ενδόμυχα την φύση του παιδιού του και στην περίπτωση που δεν είναι αναμενόμενη επέρχεται αναπόφευκτα και υποσυνείδητα η ρήξη; Γιατί πολύ κουλό μου ακούγεται να εξαρτάτε η σεξουαλικότητα ενός ανθρώπου από την σχέση του με τους γονείς του. Και έπειτα γιατί αυτή η αντιζυγίζει μάνας νύφης, μήπως εδώ δεν εμπλέκεται το ερωτικό στοιχείο; Κατά τον ίδιο τρόπο κατά την γνώμη μου εμπλέκεται και το ερωτικό στοιχείο στην σχέση πατέρα παιδιού-αγοριού.
@avietor ,den eipa oti einai mono gia xekayloma ,alla ayto einai to pio symantiko , giati diaforetika tha eixes toys filoys kai mia xara tha htan ....me pollos filoys den exeis dethei parapoly ? alla me ton syntrofo ti parapanw kaneis ?
Εγώ δεν πιστεύω ότι στο σύντροφό μας ψάχνουμε κάτι από τον πατέρα μας - γενικά από τους γονείς μας. Αντιθέτως, εγώ προσωπικά θα ευχόμουν ο σύντροφός μου να μην είχε κανένα χαρακτηριστικό των γονιών μου, ούτε να μου τους θυμίζει. Όχι επειδή έχω κάτι εναντίον τους, απλά επειδή το θεωρώ παράξενο ο σύντροφος μου να μου θυμίζει τους γονείς μου, έστω και ελάχιστα στον χαρακτήρα.
Πάντως, συγκεκριμένα για τον πατέρα, ο 1-2 κολλητοί μου έχουν χαρακτηριστικά κοινά με τον πατέρα μου. Δεν θα έλεγα ότι είναι κολλητοί μου όμως επειδή έχουν αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά, επειδή είναι αρνητικά χαρακτηριστικά που με εκνευρίζουν. Είναι εντελώς τυχαίο.
Πάντως για το θέμα του gay πιστεύω ότι έχει να κάνει περισσότερο με τον τρόπο που σε μεγάλωσε η μητέρα σου και δεν έχει να κάνει τόσο με τον πατέρα. Αλλά πάλι αυτό ισχύει σε μικρό ποσοστό και ίσχύει μόνο στα άτομα που γίνουνται gay (σε αντίθεση με τα άτομα που γενιούνται gay.)
@ Σμέμνιος Ναΐτης όπως και να το κάνουμε κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη υποστήριξης απο κάποιο αρσενικό και αντίστοιχα θηλυκό. Υπάρχουν άτομα που μισούν τον πατέρα τους. Σίγουρα όμως θα έχουν ανάγκη να αισθάνονται κύρος και θαυμασμό για κάποιον άλλον.
@ Οικολόγε, στο σύντροφο βρίσκουμε προφανώς αυτό το "κατι" παραπάνω που αφορά κάτι ερωτικό ή σεξουαλικό. Όμως δεν υπάρχει μόνο για το sex.
@ Dynx δεν τίθεται θέμα "ομοιότητας" με τον πατέρα, αλλά όπως ανέφερα αυτή η ανάγκη απόδοσης και αποδοχής συναισθηματικής δύναμης προς-απο κάτι αρσενικό. Αυτό με την ανατροφή προφανώς και ισχύει.
Ωραία! Μόλις ανακάλυψα ότι είμαι γκέι επειδή με υπερκανάκεψε η μάνα μου!
Επίσης, λες Aviator ότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι γκέι δεν είχαν καλές σχέσεις με τον πατέρα τους. Η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ είχα. Όμως μήπως αυτό έχει να κάνει με την φύση μου, όπως λέει και ο Σμένιος; ο αδελφός μου, πχ, που είναι στρέητ, είναι προσκολλημένος στον πατέρα μας. Εγώ αντιθέτως, όχι. Προσπαθούσε πάντα να με πλησιάσει με στρέητ τρόπο/στερεότυπα τύπου, κοίτα αυτήν την γκόμενα, και με ξενέρωνε. Δεν ήταν αυτό που το μέσα μου έψαχνε. Αντιθέτως, στον αδελφό μου λειτουργούσε άψογα.
Δεν λέω ότι φταίει ο άνθρωπος! Λέω ότι ακριβώς επειδή είμαι γκέι, δεν μπόρεσε να γίνει αυτή η σύνδεση μεταξύ γιού - πατέρα. Όχι στον βαθμό που έγινε με τον στρέητ αδελφό μου, δλδ. Τόσο απλά.
τεράστιο θέμα αυτό που άνοιξες.
Η επιστήμη δεν το έχει λύσει ακόμη και οι απόψεις των ψυχολόγων ποικίλλουν.
Σίγουρα οι Φρουδικοί θα σου έλεγαν για όλα φταίει η μαμά.
Οι συμπεριφοριστές θα σου έλεγαν οτι έτσι έμαθες.
και οι ανθρωπιστές θα σου έλεγαν πως δεν έχει σημασία ποιος φταίει.
Το θέμα είναι πως σχεδόν όλοι μου οι gay φίλοι και γνωστοί έχουν ένα θέμα με τον πατέρα τους.
Δε ξέρω κατα πόσο αυτό είναι τυχαίο γιατί πάνω κάτω όλοι έχουμε θέματα με τους γονείς μας.
Πλέον η επιστήμη ασχολείται με τα γονίδια και όχι με τον μπαμπά και τη μαμά. Η όλη ενασχόληση του ανθρώπινου ψυχισμού μέσα απο το γονιδιακό πρίσμα εμένα με τρομάζει.
Σίγουρα μέχρι ένα σημείο είναι λυτρωτικό για τους γονείς μας να μαθαίνουν ότι φταίνε τα γονίδια και όχι αυτοί. Γιατί και οι γονείς φοβούνται τι έκαναν λάθος και βγήκε έτσι το παιδί, πράγμα που δε θα έπρεπε.
Το ποιοι έιμαστε σήμερα έχει σίγουρα να κάνει με το ποιοι ήμασταν χθες αλλά όχι μόνο με τους γονείς μας αλλά με όλη μας την ύπαρξη.
(ναι έχω και εγώ θέμα με τον μπαμπά)
Μπααααα, όσον αφορά εμένα οι τομείς σεξουαλικότητα/ σχέσεις με πατέρα/ χαρακτήρας του συντρόφου δεν έχουν καμιά σχέση ο ένας με τον άλλον!
Οι σχέσεις μου με τον πατέρα μου ήταν ζεστές σε μικρότερη ηλικία, άσχημες αργότερα (λόγω βαθμών, λολ!) και τυπικές τώρα με το μεγαλύτερο μερίδιο γι αυτή την αδιαφορία να ανήκει σε μένα. Το boyfriend καμιά σχέση με πατέρα ή εξειδανείκευση αυτου...
...λες να είμαι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα?
@ G for George σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει οτι εκείνος που δεν τα πάει καλά με τον πατέρα του θα γίνει gay. Δεν υποννοώ κάτι τέτοιο. Αλλά περί "φύσεως" προφανώς είναι μια στάση που υπό κάποιες συνθήκες καλλιεργείται πιο έντονα και υπο κάποιες άλλες τείνει να εξαλειφθεί.
Είναι ένα σύνολο επιδράσεων. Προδιάθεση μπορεί να υπάρχει και σε str8 άτομα, που λόγω όμως μιας πατριαρχικής οικογένειας, αυτή η προδιάθεση παύει σταδιακά να υπάρχει.
@ Phoinix θα συμφωνήσω απόλυτα. Με βάση πιο πρόσφατες μελέτες, ακόμη και στο φαγητό υπάρχουν ουσίες που έμμεσα μπορούν να επηρεάσουν την σεξουαλική μας δραστηριότητα. Το έχω ακούσει και απο ερευνητές οτι γίνεται και μάλιστα "συστηματικά" αυτή η προσπάθεια, μέσα απο διατροφικές συνήθειες. Οπότε δεν φταίει για όλα ο πατέρας.
@ Μιρέλα όχι καμία εξαίρεση. Ο καθένας δέχεται διαφορετικές επιδράσεις, είτε αυτές είναι γονιδιακές, ακόμη και κληρονομικές.
Μαρέσει που αναπτύχθηκε αυτή η συζήτηση.
δεν ξέρω τι να πω, είναι πολύ μεγάλο το θέμα κι ο καθένας θα πει τη δική του αλήθεια. εγώ, δεν ξέρω αν θυμάσαι, είχα κάνει ποστ για τον πατέρα μου, οπότε δεν μπορώ να πω ότι τον έχω σαν πρότυπο. δεν ξέρω πάλι μπορεί υποσυνείδητα να μου είναι οικείος ο χαρακτήρας του και χωρίς να το καταλαβαίνω να ψάχνω κάτι αντίστοιχο. δεν το επιλέγω πάντως συνειδητά αυτό είναι σίγουρο.
Δεν έχει καμία σχέση το τραγούδι με αυτό που νιώθω για το θέμα πατέρας γενικότερα και όχι ειδικότερα όπως και όσο το θέτεις, αλλά οι λέξεις ευτυχώς είναι κοινόχρηστες και σημαίνουν πολύ περισσότερα από αυτά που λένε κάθε φορά: "Μην πας... μια μέρα στη δουλειά σου να μην πας... τα ίδια έκανε θυμάμαι κι ο μπαμπάς... με εμένα τούτη η διαδοχή με έχει τρομάξει". Δεν ξέρω, βίωνα πάντα τη σχέση αυτή εν δυνάμει ως από τις πλέον τρυφερές και ειλικρινείς, τις αενάως παιδικές θα έλεγα. Ίσως να φταίει που πολύ μικρός στερήθηκα αυτή τη σχέση.. δεν ξέρω, μπορεί να ήταν και εντελώς διαφορετικά αν τα πράγματα είχαν αλλιώς εξελιχθεί.
ego pali kai kali sxesi exo me tous dikous mou kai o pateras mou kapoia stigmi paradextike oti exei paei me andra!!
Αεροπορε, δεν μας ειπες εσυ αν ψαχνεις στοιχεια απο τον πατερα σου στους συντροφους σου
Νομίζω ότι ο μπαμπάς μου ξέρει ότι δεν ήταν πρότυπο για μένα. Και μαζί με το μπαμπά μου το ξέρουν και τόσοι άλλοι. Ίσως γι' αυτό να μου έχει μεγαλύτερη αδυναμία από τον αδερφό μου! Για να καλύψει το "κενό"...
Φιλί.
@ Tovene το θυμάμαι το ποστ που είχες κάνει. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ξέρουμε τί γίνεται υποσυνείδητα, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να διακρίνουμε τις βαθύτερες αιτίες μιας επιλογής.
@ Αντώνη θα πάω στη δουλειά κι ας πήγαινε και ο μπαμπάς. Αν είχαν εξελιχθεί αλλιώς, κανείς δεν ξέρει τι θα μπορούσε να είχε γίνει.
@ Πισογλέντη μια χαρά τον βρίσκω τον πατέρα σου! Καλώς σε βρίσκω.
@ Blue όχι. Δεν ψάχνω στοιχεία του πατέρα μου στο σύντροφό μου. Θα με τρόμαζε αν έστω και στο ελάχιστο είχε χαρακτηριστικά αυτής της φιγούρας. Δεν θέλω κάποιον απο πάνω μου..
@ Πρόσωπο χαίρομαι που υπάρχει επικοινωνία μεταξύ σας. Και τώρα που το ξέρει, έχει αλλάξει κάτι?
Καλή εβδομάδα σε όλους.
to thema me ton patera itan to eksis
sta niata tou itan poli omorfos
kai eixe paei me to miso kai vale plithismo ginaikon pou yparxei.
oles akoma kai tora exoun na poun ti ekane kai pos tis pidouse sta xorafia stis apothikes ktl...
itan panda o ANDRAS
o kaliteros podosfairistis ktl.
kapote tou eipa oti aisthanomai asxima giati mporei na ithele o gios tou na paizei podosfairo kai na gamaei mounia kai oxi na tou aresei to cinema to theatro kai oi andres.
kai apla mou eipe oti ola einai epiloges kai to gegonos oti emena m aresei i poihsi kai oi andres then simenei oti einai kati ypotimitiko kai katotero apo to na gamao ginaiekes..
kai ego exo paei eipe!!!! giati ithela na dokimaso!!!
sok ego!!!
imoun kai mikros akoma..
eftixos me megalosan me tetoio tropo pou exo ekpliktikes anamniseis kai tous efxaristo.
kai akoma pername fandastika
Xm...patriko protypo?
Sigoura se orismenes periptoseis paizei simantiko rolo gia ton kathorismo tis seksoualikis tautotitas tou giou.
Sti diki mou periptosi den pisteuo pos exo epireastei apo kapoia symperifora tou patera mou oste na odigitho se auti mou tin epilogi.
Me kanenan apo tous goneis mou den eixa pote problima, aplos me ton patera mou den imoun kai den eimai toso stena demenos.
Oso gia to syntrofo, mporo na pos syneidita i asyneida psaxno anthropous megalyterous mou gia na niotho mia sigouria ki asfaleia. Auto pithanotata symbainei giati to patriko mou protypo den itan kai idiaitera isxyro... Alla ti na peis...!
Mprabo pantos aviator gia to post auto! Einai poly kalo kai me orthes apopseis. Me briskeis apolyta symfono!
Kalimera!!
@ Πισογλέντη ο πατέρας σου είναι υπόδειγμα τόσο για τους str8 όσο και για τους gay!
@ Αλέξη χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ και χαίρομαι επίσης για τον τρόπο που χειρίζεσαι τις επιλογές σου.
Δημοσίευση σχολίου